Non Omnis Moriar :Η ταινία.

  Πιο ανθεκτικό κι από μπρούντζο ένα μνημείο τέλειωσα Πιο ψηλό κι απ’ τον βασιλικό τόπο των πυραμίδων που ούτε οι μπόρες, ούτε ο βόρειος άνεμος δεν μπορούν να φθείρουν, ούτε η ατέλειωτη αλυσίδα των ετών και το φευγιό του χρόνου Δεν θα πεθάνω ολάκερος, κι ένα μεγάλο μου κομμάτι τον τάφο θα ξεφύγει. Διαρκώς…

«Η Μάχη του Αλγερίου» (La Battaglia Di Algeri, 1966)

  Όποιος αποικιοκράτης/κατακτητής βρίσκεται στη γη κάποιου άλλου εφαρμόζοντας κάτω από τον έλεγχο του στρατού το ειδικό νομικό καθεστώς γνωστό και ως «Κώδικας των Ιθαγενών» (Code d’ Indigénat), που μεταβάλλει τους πολίτες σε υπηκόους λεηλατώντας τον πλούτο, τα δικαιώματα, τη γλώσσα, την κουλτούρα και την ιστορία μέσω διώξεων, φυλακίσεων, μαζικών δολοφονιών και πογκρόμ, μπορεί να…

Non Omnis Moriar

Σκηνή 1 Εξωτερικό Ημερήσιο, Εργοστάσιο Χαλυβουργίας Ασπροπύργου Πλάνο πρώτο Αυλή Εργοστασίου Γενικό Συνελευση. Εργατες μαζεμένοι κάτω από το υπόστεγο συζητούν, τα χέρια στις τσέπες να ζεσταθουν, τσιγαρα που καίνε τα δάχτυλα ,σιωπή να ακουστεί εκείνος που μιλάει Πλάνο δεύτερο Αμερικαίν Μιλάει ένας Εργάτης .»Εγώ λοιπόν προτείνω να μπούμε μέσα κι ας έρθει η σειρά ποιανού…

Ο Νονός

γράφει ο 2310net Το παρακάτω κείμενο είναι το δώρο μου προς το ιστολόγιο Redflecteur για τον ένα χρόνο ζωής του. Μου έκανε μια προσφορά που δεν μπορούσα να αρνηθώ. Έπρεπε να βρω ένα θέμα που να αγγίζει πολιτική και τέχνες για να είμαι στο πνεύμα του ιστολογίου, έτσι αποφάσισα να γράψω λίγα λόγια για τον…

Πέτρινα Χρόνια

  Πάνε μέρες τώρα που σκέφτομαι τον τίτλο της ταινίας Πέτρινα Χρόνια, πάνε μέρες που περνούν απ το μυαλό μου σαν ταινία, όσες εικόνες έχω δει από τόπους εξορίας και φυλακές. Πάνε μέρες που κοιτάζω και ξανακοιτάζω τα έργα του Φαρσακίδη, της Κατράκη και του Τάσσου. Πάνε μέρες που ακούω ξανά με επιμονή δίσκους του…

Όταν περνούν οι γερανοί

Ο Μιχαήλ Καλατόζοφ υπογράφει τη σκηνοθεσία της βραβευμένης αντιπολεμικής με τον Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών ταινίας «Όταν περνούν οι γερανοί».Πρόκειται για το ασπρόμαυρο σοβιετικό αριστούργημα γυρισμένο το 1957, πάνω στο ανατρεπτικό για τα κινηματογραφικά δεδομένα της εποχής, σενάριο του Βίκτωρ Ροζόβ. Λυρικό αλλά ταυτόχρονα και σκληρό δοκίμιο πάνω στα αιώνια θέματα της ζωής αλλά…

Dogville – Το Σκυλοχωριό

To DOGVILLE  ειναι μια ταινια του Λαρς Φον Τριερ, μια ταινια την οποια ολοι οφειλουμε να νικησουμε μεσα μας. Για την ακριβεια, αυτο που πρεπει να νικησουμε ειναι το μηνυμα και την αληθεια της. Η υποθεση εχει ως εξης: Μια γυναικα, η Grace, κυνηγημενη απο γκανγκστερς, καταφτανει σε ενα απομονωμενο χωριο. Καποιος εκει, (ο Τομ) ,τη…

Ο Σταύρος Τορνές ήταν Κινηματογραφιστής.

Μανιφέστο Γιατί κάνω κινηματογράφο; Πέρασαν δέκα χρόνια πού συντάξαμε μαζί με τον Τσιριάκο Τίζο τούτο το μικρό μανιφέστο. Ακόμα το πιστεύω Ισχυρισμός Ο κινηματογράφος Δεν είναι το έργο των Δισεκατομμυρίων. Ο κινηματογράφος Δεν είναι έργο Αστέρων. Ο κινηματογράφος Δεν είναι το Θέαμα των πολυεθνικών. Ο κινηματογράφος Δεν είναι εγγραφή βιντεοταινίας. Ο κινηματογράφος Δεν είναι έργο…

Σαν πέτρινα λιοντάρια στη μπασιά της νύχτας

Από το 1947 ως και το 1951, περισσότεροι από 80.000 άνδρες, γυναίκες και παιδιά ελληνικής καταγωγής εκτοπίστηκαν στη Μακρόνησο, σε στρατόπεδα αναμόρφωσης που δημιουργήθηκαν για να «καταπολεμήσουν την επέκταση του Κομμουνισμού». Ανάμεσα στους εξόριστους αυτούς, βρίσκονταν πολλοί συγγραφείς και ποιητές, όπως ο Γιάννης Ρίτσος και ο Τάσος Λειβαδίτης. Παρά τις στερήσεις και τα βασανιστήρια, κατάφεραν…

«Ανάμεσα» (Inch’Allah)

  Της Αναίς Μπαρμπό – Λαβαλέτ -Καλημέρα Παλαιστίνη, χάρηκα για τη γνωριμία… Αυτή είναι μια από τις πρώτες φράσεις που ακούγονται στην ταινία.  Μα φράση που πραγματικά αφήνει το κοινό άναυδο, βγαίνει από το στόμα ενός παιδιού που παίζει χαλασμένο τηλέφωνο  κρατώντας ένα παπούτσι στο αυτί και βάσει της συνθήκης ότι μιλά στον εντιμότατο κύριο…

Η Κομμούνα (LA COMMUNE, PARIS 1871)

«Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα» Καρλ Μαρξ Η «Κομμούνα» του Γουότκινς μιλά στη γλώσσα της Κομμούνας του 1871 Η ταινία του Πίτερ Γουότκινς από το 2000, γυρισμένη σε φιλμ 16mm, ασπρόμαυρη, στην αυθεντική, ολοκληρωμένη της μορφή των 345 λεπτών .Το έργο ζωής του αντισυμβατικού και ριζοσπάστη βρετανού σκηνοθέτη Πίτερ…

Η Maria Callas στη Medea του Pier Paolo Pasolini

Ο Παζολίνι είχε μια καταπληκτική ιδέα που μου άρεσε πολύ: υπάρχει μια βάρβαρη Μήδεια και μια ελληνική˙ το όνειρο και η πραγματικότητα. Είναι πολύ πιο μοντέρνο να φτάνεις σταδιακά στην καθαρή τραγωδία, μετά το πρώτο μισό της ταινίας, γιατί έχει γίνει μια πλαισίωση της μυθολογίας και του θρύλου που έχει μεγάλη σημασία. Από την άλλη…