Περάστε,Ψηφίστε,Τελειώσατε

4 κείμενα κι 1 τραγούδι από τους συντάκτες του Redflecteur (Ίουλιανός/Manuel/Cymbaline/- Arte Povera -/Redflecteur) γιατι μετά την Κυριακή  ακολουθεί η Δευτέρα

 

Γράφει ο Ίουλιανός

1) Πρώτη φορά αριστερά. Το Άγιο Πνεύμα καθοδηγεί το χέρι μας που κρατά το ψηφοδέλτιο της Ελπίδας και της Επαναδιαπραγμάτευσης. Διαφαίνεται ήδη η αλλαγή των συνθηκών στην χώρα της ανατολικής Μεσογείου, που θα συμπαρασύρει ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση μα και θα αλλάξει τα πεπρωμένα των λαών.

2) Μια αγελαία συσσωμάτωση από παραπεταμένους πολιτευτές και εξωτικές καλλονές–που οργανώθηκε από έναν πρώην μόνιμα παθητικό τηλεπαρουσιαστή και νυν ευρωδιδάσκαλο, γιατί άκουσε λέει μια βοή που τον καλούσε να σώσει την Ελλάδα–και που αυτοαποκαλούνται «Συνωμότες του Καλού», με στοχασμό και αυτοσυγκέντρωση είναι έτοιμοι να δώσουν την ιστορική πνοή που έλειπε από τον λαό και την χώρα τουλάχιστον τα τελευταία 100 χρόνια.

Τέτοιες υποψηφιότητες, που φωτογραφίζονται δίπλα σε ποτάμια λόγω συμβολισμού, εκ κατασκευής ήγουν την φαντασία δια της οράσεως και προκαλούν όλες τις φυσιολογικές ανθρώπινες λειτουργίες. Μ ε ποιον άλλο μέτρο επιλογής άλλωστε διασυνδέεται η εικονιζόμενη υποψήφια με τον ψηφοφόρο και την κάλπη;

3) Μια ανώτερη φύση που ειδικεύεται στην πλοήγηση αεροπλάνου, ο Υπερεγώ αρχολίπαρος ποντίφικας, σπουδαιοφανής ρήτορας της πεντάρας, και αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, με ναπολεόντεια ψυχοπαθολογικά σύνδρομα, πιστεύει στον δικό του ιστορικό ρόλο που είναι συνιφασμένος με την υπόσταση της Ελλάδας, και κυριολεχτικά παρακαλεί για την επανεκλογή του έναντι όλων των άλλων πολιτικών μηδαμηνοτήτων.

4) Δελφίνος, φιλελεύθερος, ολίγον φαστιστάκος, την ώρα που ο Πρωθυπουργός και αρχηγός του, κάνοντας διάλειμμα από την αφήγηση της καταστροφολογίας, εξηγεί πια είναι η κατάλληλη στιγμή για σεξ, αυτός προωθεί επίκαιρες σκέψεις, με ύφος δεσποτικού κυριάρχου, για ένοπλο αγώνα εναντίων της αριστεράς που εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια απειλεί το ιδεολογικό στερέωμα της ελληνορθοδοξίας και της πατρίδας. Δικαιωματικά, γιατί ο δελφίνος διαθέτει ιδεολογική κληροδοσία από Έλληνες φασιστές χουντικούς μέχρι Γάλλους φασίστες Λεπενιστές. Δεν μένει λοιπόν, μετά τις εκλογές, παρά να αθροίσουμε τα ποσοστά των υπόδικων ανώτερων ζώων της ομοταξίας των θηλαστικών που κρατούνται στον κορυδαλλό, με τα ποσοστά του ψηφοδελτίου που ηγείται πρώην πρύτανης, εκφραστής της ελευθερίας των Πανεπιστημίων απέναντι στους κομματικούς εγκάθετους. Τότε ακριβώς θα ξέραμε τι εκλογικά ποσοστά εκφράζουν οι φιλελεύθεροι ευρωπαϊστές. Και θα διασκεδάζαμε…

5) Υπάρχουν και «ΕΛ.ληνες» που η καλλιτεχνική συνθετική δυναμική τους, τους επέτρεψε να υποδυθούν τους οδηγούς τρένου. Λογικό, διότι αν μείνουν στο περιθώριο πρέπει να διαθέτουν μια εργασιακή επένδυση που θα τους εξασφαλίσει το μέλλον τους.

6) Ένα φάντασμα του πρόσφατου παρελθόντος που πριν λίγα χρόνια είχε τον ρόλο πρωθυπουργού και παρουσίαζε την Ελλάδα ως ανεγκέφαλου κοτετσίου τόπο, έφτιαξε κόμμα και ηρωικά ο παμμέγιστος ζητάει «Δημοψήφισμα». Λογικό. Διότι οι αξίες του πρώην πρωθυπουργού απορρέουν από την αρχαϊκή σύγκρουση του παιδιού με τον πατέρα καταπιεστή. Αρκεί να θυμηθούμε ότι και ο πατέρας Ανδρέας ζητούσε «Δημοψήφισμα». Τότε, παλιά…Για την Ευρώπη…Να λοιπόν η επανάληψη της οιδιπόδειας σύγκρουσης. Και μην μου πείτε ότι αυτή η σύγκρουση αφορά την μάνα… Αν και η συγκεκριμένη μάνα ήταν ικανή και να κυριαρχεί και να χειραγωγεί.

7) Ψήφο διεκδικεί και η Καθαρή Άρια Δύναμη που έχει αρχηγό έναν Έλληνα με πακιστανικά χαρακτηριστικά. Εκφέρουν λόγια, συνδυασμό λεκτικών τόνων αποκάλυψης, μαζικής τρομοκρατίας, καινοφανούς ιδεολογίας και ανορθολογικής αγριότητας, που αντηχούν στα αυτιά των ηλιθίων ως σάλπισμα τρομπετών, που τους μυούν στην ανώτερη έκφραση του Ελληνικού Έθνους του Ελληνικού αίματος και του Ελληνικού πολιτισμού. Τα ομοειδή αυτά όντα με τον πετρωμένο εγκέφαλο, δεν απευθύνονται στην σκέψη, στο μυαλό, μα στο νωτιαίο μυελό όπου και η έδρα όλων των εξαρτημένων ανακλαστικών. Η βάρβαρη ολότητα τους εξανθρωπίζεται και πασάρεται από ορισμένα ΜΜΕ ως μια «σοβαρή» πολιτική δύναμη, που ενοχλεί μόνο όσους κοιμούνται ελαφρά…

8) Επιμένει να παραμένει στο προσκήνιο ο μειλίχιος αριστερός δημοκράτης, πρώην κυβερνητικός εταίρος, διεκδικώντας να προσφέρει ξανά τις υπηρεσίες του αν και κανείς δεν φαίνεται να του τις ζήτησε. Όμως ας συμφωνήσουμε πως ο υπεύθυνος αριστερός της ευθύνης αξίζει την προστασία των πολιτών, ως αρχαίο άγαλμα που συνεχώς μεταβάλλεται η αξία του, λόγω της μοναδικότητας του.

9) Η Αγία Τράπεζα. Τι; Λέτε ότι δεν είναι κόμμα και δεν διεκδικεί την ψήφο μας; Γιατί τότε οι πολιτικοί ταγοί μας τρέχουν και υποκλίνονται μπροστά σε γηραιούς κυρίους με μούσια που είναι εξοπλισμένοι με μαύρους και χρυσοποίκιλτους μανδύες που κατά περίπτωση εξαπολύουν ηλεκτρικές κενώσεις; Ας θυμηθούμε τον Παπα-πίκατσου: https://redflecteur.wordpress.com/2014/01/28/%CE%BF-%CF%80%CE%B1%CF%80%CE%B1-%CF%80%CE%AF%CE%BA%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%85/

Η εκκλησία είναι το μόνο κόμμα που διαθέτει και κρατική υπόσταση. Είναι θεσμός ενός εθνοθρησκευτικού κράτους που συνυπολογίζετε στην πολιτική ως παράγοντας της κοινωνικής υπόστασης.
Το είπε και ο Πρωθυπουργός των ελεύθερων αγορών, που συνομιλεί με τον θεό, σε αντιπρόσωπο του θεού που εδρεύει στην Θεσσαλονίκη: «Εμείς προχωρούμε πάντοτε με κριτήριο το έθνος, την πατρίδα, τη θρησκεία».Πως άλλωστε θα πειστεί ο ψηφοφόρος για τις αλήθειες των πολιτικών εξαγγελιών αν δεν διαθέτουν την έγκριση και την ευλογία του θεού, έστω και μέσω των αντιπροσώπων του;

Όλοι αυτοί θα συναρπάσουν το φαντασιακό εκατομμυρίων συμπολιτών μας που θα τους ψηφίσουν.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε στην παρούσα κατάσταση είναι να αφήσουμε τα γεγονότα να εξελιχθούν. Όμως ας έχουμε στο νου μας πως η αλλοτρίωση του κόσμου δεν θα φύγει μόνη της από την αποχέτευση. Τα χρόνια που έρχονται θα είναι χρόνια διεκδικήσεων, καταγγελιών, πάλης, και αντίστασης. Αν είναι και χρόνια ανατροπών θα εξαρτηθεί από την γενναία αντίσταση μας και τα κουράγια μας.

Γράφει ο Manuel

“Οι εκλογές αυτές ταυτίζονται με τη σύγκρουση δύο κόσμων” δήλωσε σε προεκλογική ομιλία του ο Μάκης Βορίδης, εννοώντας, τον κόσμο των αξιών (Δεξιά) και των απαξιών (Αριστερά). Με αφορμή αυτήν την ωραία προεκλογική μπαρούφα ενός ευφυούς δεξιού (μέχρι παρεξηγήσεως) οι οπορτουνιστές βρήκαν άλλο ένα πάτημα να φέρουν την προεκλογική συζήτηση στο αγαπημένο τους πεδίο: Από εδώ ο σεβασμός στα δικαιώματα, στον άνθρωπο, στη λαϊκή κυριαρχία, από ΄κει η καθεστωτική βία, οι Γκοτζαμάνηδες, τα τρίκυκλα και όλο το παλιό καλό οπλοστάσιο του παπανδρεϊσμού της δεκαετίας του ΄80.

Εννοείται, βεβαίως, ότι κάποιοι από τους Ηρακλείς του παλαιοπαπανδρεϊσμού πρωταγωνίστησαν στη συμπόρευση με τους εκπροσώπους του “δεξιού παρακράτους”, απροκάλυπτα και ξεβράκωτα, ούτως ειπείν, για να σώσουν τη χώρα, βεβαίως. Πολλοί από αυτούς τους ανερυθρίαστα οπορτουνίζοντες βρήκαν μια ζεστή αγκαλιά στο νέο ΠΑΣΟΚ, τον μεταλλαγμένο (ή αποκεκαλυμμένο;) ΣΥΡΙΖΑ. Και τότε και τώρα, για όλα αυτά τα πολιτικά σκουπίδια όσοι παραμένουν πιστοί στην κληρονομιά του Λένιν ήταν και είναι το εμπόδιο για να πάρει ο λαός την εξουσία, το αριστερό δεκανίκι της Δεξιάς και ο,τιδήποτε άλλο σκαρφιζόταν ο Λαλιώτης και σκαρφίζεται το κάθε νούμερο της Αυγηανής.

ΔΕ χρειάζεται να πούμε, βεβαίως, ότι οι συνθήκες που βιώνουμε δεν αφήνουν περιθώρια για να περάσει η οπορτουνιστική χυδαία ρητορική εναντίον των αρνητών του καπιταλιστικού μονόδρομου. Οι πολλοί εξακολουθούν να στηρίζουν τα υπολείμματα της ελπίδας στην “Ελπίδα που έρχεται”, όμως είναι μια ελπίδα ρημαγμένη και από τα πριν ματαιωμένη. Τα τελευταία τρία χρόνια μπορεί να μην έκαναν τους ψηφοφόρους πιο τολμηρούς και μαχητικούς, σίγουρα όμως τους έκαναν πιο σοφούς. Βλέποντας τις οβιδιακές μεταμορφώσεις προσώπων και κομμάτων είδε ξεκάθαρα και απροκάλυπτα αυτό που υποψιαζόταν ή καμωνόταν ότι δεν έβλεπε μέσα στο καινούργιο διαμέρισμα με θέα θάλασσα, το ενοικιαζόμενο στο νησί και το σουβ αυτοκίνητο ή το ταπεινό χιλιοτετρακοσάρι πεζώ: Ο λόγος των κομμουνιστών δεν του φαίνεται πια ρομαντικός. Μπορεί να μην είναι ακόμη έτοιμος να ανατρέψει τον κόσμο του, όσο κι αν νιώθει ότι έχει τελειώσει, αλλά κατανοεί όλο και περισσότερο όποιον του αποκαλύπτει τον θιασάρχη του πολιτικού κουκλοθέατρου και του δείχνει το δρόμο για να τον αντιμετωπίσει.

Μια χρήσιμη υπενθύμιση άλλωστε για όσους βλέπουν την κρίση ως έννοια γενική κι αόριστη είναι η υπόμνηση του ποσοστού (κάτω του 5%) των Ελλήνων που πλούτισαν ακόμη περισσότερο, την ώρα που το υπόλοιπο 95% πήγαινε στα χαμηλά ή στα τάρταρα. Ο θιασώτης της Οικονομίας της Αγοράς Mancur Olson καταλήγει σε μία εξαιρετικά χρήσιμη διαπίστωση στο βιβλίο του “The rise and decline of nations”: Μικρές ομάδες γατζώνονται από τη μάζα που διεκδικεί το γενικό και μέσα σε αυτό το παιχνίδι χειραγωγούν τις εξελίξεις και ικανοποιούν τα συμφέροντά τους.

Ο φιλελεύθερος αναλυτής, βεβαίως, παραβλέπει ότι από τα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας το παιχνίδι των σκιών μπαίνει στον επίλογό του. Η ψήφος στις συνεπείς στο πλευρό της εργατιάς δυνάμεις δε θα φέρει το τέλος του, είναι όμως βέβαιο ότι κρατώντας ζωντανό και ενισχύοντας αυτόν που δεν ανέβασε σημαία ευκαιρίας μαζί με αγανακτισμένους και καμένους δίνουμε μια ακόμα ανάσα στην Ιστορία, την φέρνουμε πιο κοντά στο τέλος του πρωτόγονου σταδίου της.

 

Γράφει η Cymbaline

Θυμός. Πολύς και συσσωρευμένος που ανάθεμα και αν μπορεί να συμπυκνωθεί σε δύο τρεις αράδες… Είναι και το μέσο ψυχρό και δεν μπορεί να μεταφέρει το συναίσθημα όπως ένα χαρτί γραμμένο από χέρι. Το πολύ πολύ να καταλάβει ο διπλανός μου την έντασή μου από το κλανκ κλανκ του άμοιρου πληκτρολογίου. Στο χαρτί φαίνεται συνήθως η τσατίλα του γράφοντα ….Φαίνεται για τουλάχιστον 5-6 σελίδες ακόμα. Ο θυμός χαράζεται ανάγλυφος και βουβός ακόμα και στις επόμενες κενές σελίδες ίσα για να σου υπενθυμίζει πως λίγες γραμμές πιο πίσω το χέρι σου άσπριζε από το σφίξιμο όσο κρατούσες το μολύβι, πως τόση δύναμη έβαζες λες και ήθελες να ξεσκίσεις τα φύλλα του τετραδίου. Έτσι βουβός με ακολουθεί αυτός ο θυμός μέρα νύχτα… Ακούραστος συνοδοιπόρος και σύμβουλος. Ξεπλένει τους φόβους, παλεύει τις αδυναμίες, και παραδόξως ξεκαθαρίζει την οπτική. Μαζί του θα πάω στην κάλπη. Δίχως ευσεβείς πόθους αλλά με την ελπίδα πως θα σταματήσει ο κόσμος να επιτρέπει να αντιμετωπίζουν σαν ποδόμακτρο την ζωή του, σαν πατσαβούρι… Και επιτέλους θα τους το βουτήξει από τα χέρια αυτό το ρημαδόπανο , θα το πλύνει θα το βάψει κόκκινο και θα το κρεμάσει περήφανη σημαία στο μπαλκόνι του σύμπαντος. Έτσι θα πάω στην κάλπη… Με την ελπίδα πως ο θυμός μου θα αφήσει το ανάγλυφο αποτέλεσμα που αφήνει το μολύβι στο χαρτί… Δίχως καμία αυταπάτη αλλά με τον κινητήριο ιμάντα που μου αναλογεί γραπωμένο γερά από το ένα χέρι και το σφυροδρέπανο από το άλλο!

Go your way, I’ll take the long way ’round, I’ll find my own way down, As I should.

Γράφει η – Arte Povera –

Δημοκρατία είναι τα 46.200.000 Αμερικανών (15,1%) του πληθυσμού να ζουν κάτω από όριο της φτώχειας

Δημοκρατία είναι οι θαμμένοι στα ανθρακωρυχεία τούρκοι εργάτες

Δημοκρατία είναι «πελάτες» των τραπεζών τροφίμων της Μεγάλης Βρεττανίας

Δημοκρατία είναι τα στρατόπαιδα συγκέντρωσης μεταναστών στην Ελλάδα

Δημοκρατία είναι τα 400 ευρώ του γερμανού εργάτη

Δημοκρατία είναι οι πνιγμένοι στην λαμπεντούζα της Ιταλίας

Δημοκρατία είναι ο «ο gag νόμος», νόμος «φίμωτρο» της Ισπανίας

 Δημοκρατία είναι ο φασισμός στην Ουκρανία Δημοκρατία είναι τα γκέτο μεταναστών στη Γαλλία

Δημοκρατία είναι οι φαβέλες στην Βραζίλια

Δημοκρατία είναι η τρομοϋστερία και ο στρατός στους δρόμους του Βελγίου

Δημοκρατία είναι το αυγό του φιδιού πάνω από την «ευρώπη των λαών»

Δημοκρατία είναι η στέρηση δουλειάς, στέγης, παιδείας, περίθαλψης, ελευθερίας, ελεύθερου χρόνου, μισθού, σύνταξης και μέλλοντος

Ναι δημοκρατικά είναι εκλεγμένες οι κυβερνήσεις τους. Όσοι ψηφίζετε ψηφίστε τουλάχιστον αυτούς που ονειρεύονται ένα κόσμο άλλο καθόλου δημοκρατικό, γιατί από τη δημοκρατία της καπιταλιστικής βαρβαρότητας πεθαίνουμε

»Δε θέλουμε μόνο το μπάλωμα, θέλουμε ολόκληρο το ρούχο. Δε θέλουμε μόνο την μπουκιά, θέλουμε όλο το καρβέλι. Δε θέλουμε μόνο τη δουλειά, θέλουμε όλο το εργοστάσιο. Το κάρβουνο. Το σίδερο. Την εξουσία. Αυτά είναι που θέλουμε!» (Μπρεχτ)

 

 

 

Ακούει η Redflecteur

Με κατηγορούν οτι δε μπορώ να αποτυπώσω στο χαρτί δυο αράδες πολιτικων σκέψεων.Έχουν δίκιο.Οι στίχοι του Μίκη έχουν πει, πολύ πριν γεννηθώ, αυτό που πάει να βγει απο τα χείλια μου αυτές τις μέρες.

Σου είπαν ψέματα πολλά,
ψέματα σήμερα σου λένε ξανά
κι αύριο ψέματα ξανά θα σου πουν,
ψέματα σου λένε οι εχθροί σου
μα κι οι φίλοι σου, σου κρύβουν την αλήθεια.

Ψεύτικη δόξα σου τάζουν οι ψεύτες
μα κι οι φίλοι σου με ψεύτικες αλήθειες σε κοιμίζουν,
πού πας με ψεύτικα όνειρα;
πού πας με ψεύτικα όνειρα;

Καιρός να σταματήσεις,
καιρός να τραγουδήσεις,
καιρός να κλάψεις και να πονέσεις,
καιρός να δεις.